Stiltegedicht voor Anna
	ook als niemand spreekt kletsen en kabbelen er gedachten rondom je hoort ze niet ze zijn er maar luister, versta hoe de hoge bomen ruisen bladeren knisperen en klinken zij spreken van later en verwaaien in de wind de adem van de wereld kijk hoe de huisjesslak de grasspriet eet hoor je hem kauwen hij smakt een beetje	de zee bruist in je oren het is je eigen bloed stromend en kloppend de vloedlijn binnen bereik alles praat in stilte ontvouwt zich het verhaai datje past kom tot zwijgen wees met bang voor het dempen door de mist in de morgen de stilte fluistert de stilte schreeuwt even lacht er iemand de stilte is de stilte niet er is zoveel te horen

Thuis

Inhoud

Vorig

Volgende