Amsterdamse School
En dan op een zondagmiddag
de jongens met sterren in hun ogen
hand in hand zien lopen
voor ons uit, achter ons,
in straten met vergeten namen
waar de oogst van idealen
pronkt in krullen van steen
huizen dommelen in de roem van weleer,
de versteende fantasie van visionaire bouwers.
Zo ziet vrede eruit, zo wil je dat het is:
de stad beschenen door een flauwe winterzon
wij, dwarrelend langs de tramrails
een lange weg die leidt naar jazz in een café
als achtergrond bij onze gesprekken.
Terwijl we kijken naar het licht
op de uitgeklede bomen buiten
neuriën we mee met een refrein.
Zo zorgeloos. Zo vrij.